leven in stilte
Mijn echte ik zit gevangen achter een makser van geluk.
Ooit zal ik haar bevrijden
ookal maak ik daarmee alles stuk.
Maar voorlopig is het nog geen ooit,
dus zal ik in stilte moeten leven totdat mijn gevoel ontdooit.
Ooit zal ik haar bevrijden
ookal maak ik daarmee alles stuk.
Maar voorlopig is het nog geen ooit,
dus zal ik in stilte moeten leven totdat mijn gevoel ontdooit.
Reacties op dit gedicht
| evening star: | Woensdag, maart 21, 2001 19:53 |
| ik doe met arie mee ik weet hoe het voelt maar het moet.gooi het masker weg!!! heb ik ook gedaan het is moeilijk maar het lukt je wel kom op he je kan het xx |
|
| arie: | Woensdag, maart 21, 2001 17:20 |
| Gevangen in een masker van geluk totdat mijn gevoel ontdooit. Een zin die alles zegt, maar het is niet,zoals je echt wilt zijn. Keer dat masker om voor het telaat is! Ook jijzelf telt mee arie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: isabelle | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 21 maart 2001 | ||
| Thema's: | ||