de glans is uit je ogen
je mooie pretlichtjes zijn weg
je mooie lippen zijn nu dunne streepjes
waar je stem achter verstopt blijft,
van je tanden zijn niets meer over
enkel stompjes die bang zijn hun alledaagse taak
van je lichaam is niets meer over
enkel vel en been
nou ja....
vel over been,
je verdwijnt onder de lakens,
je hoofd rust op je kussen,
in je neus druppelt de voeding langzaam naar binnen
door een slangetje,
de onnatuurlijke weg,
dat is het enige wat jou nog redden kan
op dit moment.....
het enige wat ik kan is hopen
dat de glans weer terug komt,
we weer samen kunnen klagen over alles,
ik mis je,
wil weer met je uit
samen weg
lekker uit eten.......
Als je het weer kan......
arie: | Zaterdag, december 27, 2003 01:16 |
Het begin is haar dit laten lezen, probeer het maar.... | |
druppeltje: | Vrijdag, december 26, 2003 16:53 |
De moed niet verliezen misschien komt de glans wel ooit terug in de ogen... sterkte en een knuffel Dorien |
|
Auteur: Mama_Pomie | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 26 december 2003 | ||
Thema's: |