als littekens in mijn hart...
Een verlaten schoolplein,
Maar alle dingen die ik daar heb meegemaakt,
Zitten nog als littekens in mijn hart geschreven,
Elke dag was het weer zo ver,
Ze hadden altijd wel wat om me na te schreeuwen…
Waarom konden ze me niet gewoon me eigen leven laten lijden?
Een normaal leven wou ik,
Lachen, lol maken, feesten,
Alles wat maar vrolijk was…
Maar nee zo’n leven gunden ze me niet,
Ik moest degene zijn die pijn en verdriet had,
De littekens daarvan staan nog op mijn armen,
Ik kon het niet meer aan,
Hoe moest ik mijn gevoel anders uiten?
Ik wist het niet..
Het werd een verslaving
Een verslaving die me uiteindelijk het leven heeft gekost…
(dit gedicht heb ik voor een vriend van me geschreven...hij werd veel gepest en heeft uiteindelijk zelfmoord gepleegt...)
Reacties op dit gedicht
| girl17: | Vrijdag, januari 16, 2004 15:43 |
| echt vreselijk wat mensen kunnen aanrichten bij een ander heel veel sterkte ermee xxx malou | |
| brinkieloontje: | Vrijdag, december 26, 2003 18:51 |
| :'( zo truerig.. het gedichtje maakt me een beetje bang.. me kleine sister word ok gepest:( Help/wat doe je eraan!!?? XXX ilona.. |
|
| Luijkx: | Vrijdag, december 26, 2003 17:39 |
| Verschrikkelijk! Dat mensen een ander zoiets kunnen aandoen! Je hebt het heel mooi neergezet en ontzettend veel sterkte! Liefs, Laura |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mirky | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 26 december 2003 | ||
| Thema's: | ||