sus
even is toch korter dan ik dacht
en leven. zo vol kan klokindeling
zijn: geen tijd om door te gaan.
‘k blijf hetzelfde nestje delen
van beven in herhalen,
uitvliegen nog niet verstaan.
vogelzang trilt om te stoppen
deze seconden te sussen tot
intussen is gekomen: moment
om vleugels uit te slaan.
Reacties op dit gedicht
| Stompie: | Vrijdag, januari 02, 2004 10:21 |
| Momenten ontglippen je, en toch... je wacht op het goede moment, zo lijkt. | |
| AnjaV: | Dinsdag, december 30, 2003 20:20 |
| vliegen dan maar, zo goed als maar kan | |
| Rimjam: | Zaterdag, december 27, 2003 18:23 |
| Prachtig... Sla je vleugels maar uit, en geniet!! Knuffie, Miriam |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pooky | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 27 december 2003 | ||
| Thema's: | ||