ZE BAZUINEN SCHADUWEN ROND
ze bazuinen schaduwen rond
ik zie het wolkenfront
met op de rand de engelen
ze bazuinen schaduwen rond
die zich met zon verstrengelen
ze spelen met de buien
in afnemend hemels zicht
dartelen in bloemkoolwit
tot bliksem hun gezicht verlicht
de lucht is dreigend heet
draagt vleugels in thermiek
maar als de donder klapt
verschieten ze paniek
ze zweven, weven
regensluiers in hun vlucht
dragen de bazuinen op de rug
en aarden met een diepe zucht
ze wachten op de regenboog
klimmen sneller dan het licht
omhoog,de potten goud aan ieder
einde laten hen siberisch koud
wil melker
28/12/2003
Reacties op dit gedicht
| Hannie : | Zondag, december 28, 2003 22:15 |
| volgens mij heb jij wat met de natuur. zoals jij erover schrijft prachtig gewoon. liefs, Hannie |
|
| M@ri@: | Zondag, december 28, 2003 15:08 |
| als een engel in vrijheid sterk in onbevangenheid zwevend boven aardse grens dan voelt liefde puur en immens liefs *boselfje* |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 28 december 2003 | ||
| Thema's: | ||