Ontdooien naar kracht
tranen wil ik proeven
die van mijzelf
zo bitter en smaakloos
met een vleug van
verloren zout
van zilte lucht die
om mij heen ontwaakt
kan de zee horen
ruisen als een schelp
tegen mijn oor
kan de wind
mijn lokken
voelen, als krullen
rond jouw vingers
blootsvoets stap ik
winter in, laat de vrieskou
mij raken zodat ik wakker
word uit een droom
zo onverwacht
put uit het dooien van
tenen weer de warmte van mijn
eigen kracht
jazzzz: | Maandag, december 29, 2003 08:12 |
in één woord: prachtig! liefs, |
|
Brinkieloontje: | Zondag, december 28, 2003 21:33 |
mooooi | |
lommert: | Zondag, december 28, 2003 19:00 |
kom op er tegen aan/ dit gedicht is er een bewijs van/ mooi, echt mooi/ ik bewaar hem(haar)om t nog eens op me in te laten werken. je willemmien |
|
Vinkje: | Zondag, december 28, 2003 18:04 |
Prachtig. Liefs, |
|
~Classique~: | Zondag, december 28, 2003 16:38 |
wonderschoon... | |
Auteur: aquaangel | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 28 december 2003 | ||
Thema's: |