Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
polijsten
de ergste vijand van
deze schepping
is de mens
we zijn er ons zeer van bewust
nog erger is dat we onze
eigen vijand kunnen zijn
een zelfdestructie van het ik
zonder dat je het wilt, zoals
een moeilijk karakter, een…
neiging tot destructie en toch
willen blijven leven, kan de tijd
ons polijstende ooit eens redden?
/wil
28DEC2003 2058
Reacties op dit gedicht
wileo vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Hans Kilian
:
Maandag, december 29, 2003 10:19
Inhoudelijk interessant, maar een beetje veel filosofie en te weinig poëzie. Herschrijven zou ik zeggen.
Over dit gedicht
Auteur:
wileo
Gecontroleerd door:
cartooneke
Gepubliceerd op:
28 december 2003
Thema's:
[Fictie]
[Filosofie]
[IK]