Tot Straks,
Elk mens is bijzonder,
en ieder heeft wel iets aparts.
De een heeft liefde te geven
een andere weer kort te leven.
Maar iedereen leeft zijn eigen leven,
soms zo mooi en soms zo triest.
Want ken je de pijn als je iemand verliest?
Iemand waar je veel van hield,
waar je veel om gaf?
En dan op een mooie zomerdag
sta je aan zijn graf.
Je ziet hem niet meer lachen
je hoort zijn stem geluid niet meer.
Dan zelfs op zo'n mooie zomerdag
doet dat nog steeds zeer.
De pijn soms niet te verdragen
er is ook nog zoveel dat je wilt vragen.
Maar zo'n steen praat echt niet terug
een mensenleven gaat ook zo vlug.
Maar eens op een mooie zomerdag
zien wij elkaar weer terug.
En dan zie ik jou weer lachen
hoor ik je stemgeluid.
Dan zijn wij weer samen,
en is ook mijn levenskaarsje uit