De Boomchirurg
De Boomchirurg
Zijn schors is gebarsten in bloed
Levenssappen stromen vermengd met het water in de rivier
Gisteren waren zijn takken nog vol moed
Nu sterven zijn bladeren een langzame dood
De boomchirurg kwam met een grote zaag
De wind huilt verdriet door zijn takken
Het proces van sterfte is te traag
De pijn heeft zijn stam te pakken
Er is een ingehouden kreet
Geen mond om deze te uiten
De boom valt, de grond beeft
De boomchirurg is niet te stuiten
Zijn schors is gebarsten in bloed
Levenssappen stromen vermengd met het water in de rivier
Gisteren waren zijn takken nog vol moed
Nu sterven zijn bladeren een langzame dood
De boomchirurg kwam met een grote zaag
De wind huilt verdriet door zijn takken
Het proces van sterfte is te traag
De pijn heeft zijn stam te pakken
Er is een ingehouden kreet
Geen mond om deze te uiten
De boom valt, de grond beeft
De boomchirurg is niet te stuiten
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Caroline van Geel | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 29 december 2003 | ||
| Thema's: | ||