Ik ken je pijn, je spijt
Wat jij 'ziet' dat is zwak
En toch wil jij mij nu vertrouwen
Is dat het wat je zoekt?
Iemand zoals jij, vertrouwd
van wie je blindelings kunt houden?
Vertrouwd, en toch gevreesd
zoals jij soms jezelf vermijdt
En jouw gevoelens heel verweesd
met binnen in je ook een strijd
Ik ken je pijn, je spijt
verborgen in jouw diepste duister
drijft het je naar krankzinnigheid
Je schreeuwt je vragen, en ik luister
Hoe zou ik antwoord kunnen geven
Want wat je ziet is zwak
Ik ben als jij, en ook mijn leven
gebroken als een weggewaaide tak.
&
Voor mij ben jij nooit 'zonde'
Geen werkelijk inzicht, en ook geen zien
als duister mij omringd, misschien
dat ik zelf blind, en dode ogen mij omringen
Zou ik dan minder gouden zon of zilveren maan bezingen?
Jij bent mijn licht, en ik kan zien in jou
mijn dromen, angsten, zelfs het voelen dat ik van je hou
En niets dat ooit door ons blijft ongezien
Als blinde neem ik alles waar door jou , en bovendien
blijft steeds d' oprechte warmte van ons hart,
ook al verscheurt ons eenzaamheid en smart
Ik zeg je, ik 'zie' als blinde veel meer dan je denkt
Voor mij ben jij nooit 'zonde', eerder Godsgeschenk.
**********
sunset 31-12-2003
**********
| Evenstar21: | Woensdag, december 31, 2003 13:26 |
| pffff....kippevel gedicht!! geen woorden voor...kusssssssss | |
| Huting: | Woensdag, december 31, 2003 08:38 |
| een juweeltje op deze laatste dag van het jaar... Nog heel veel gelukkige jaren... Liefs, Doortje |
|
| green eyes !: | Woensdag, december 31, 2003 01:38 |
| mooi, graag gelezen, je legt hier heel wat gevoel in ;) liefs Marina |
|
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 31 december 2003 | ||
| Thema's: | ||