De zetel
Een zetel staat voor mij klaar in mijn levenswijze
Als ik mij neerzet, word ik nooit oud
Dat weten mijn vader en mijn moeder
Twee vrienden houden mij staande
Belemmeren de weg naar de zetel
Zij willen niet dat ik mijn weg ga
De weg waar het gras echt groen is
Waar de winter nooit recht van doorgang krijgt
Op een dag ga ik zitten in mijn zetel
Langs de altijd groene weg
De weg die naar het graf leidt em mij rust brengt
Als ik mij neerzet, word ik nooit oud
Dat weten mijn vader en mijn moeder
Twee vrienden houden mij staande
Belemmeren de weg naar de zetel
Zij willen niet dat ik mijn weg ga
De weg waar het gras echt groen is
Waar de winter nooit recht van doorgang krijgt
Op een dag ga ik zitten in mijn zetel
Langs de altijd groene weg
De weg die naar het graf leidt em mij rust brengt
Reacties op dit gedicht
| Groen Gras: | Woensdag, december 31, 2003 12:20 |
| Zoek je groen gras ? | |
| lonely: | Woensdag, december 31, 2003 00:52 |
| Ik weet precies hoe je je voeld Als die mensen er niet waren had ik het ook al lang op gegeven Maar dan niet om mijn moeder of zo Ik leef puur en alleen nog voor mijn dieren |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Caroline van Geel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 31 december 2003 | ||
| Thema's: | ||