Ongeboren leegte
Ik zocht een tastbaar verlangen
je schrijft met krijt in m'n haar
ik hou van jou
Vaag.
M'n diamanten hart is geslepen
voor de dagelijkse winter.
Alles klaar voor de koude oorlog
wederom ontbrandend
bij kaarslicht.
Een kristallen kraai eet je
bedorven moederkoek en scheurt
door je navel naar buiten,
in ongeboren leegte tref ik je
al jaren aan.
Broze gebaren van stilte
sluipen binnenstebuiten.
Duizenden gelovigen
binden ons eeuwig,los
van elkaar verrimpelt de roos
voor een lege spiegel.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Aristide | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 januari 2004 | ||
| Thema's: | ||