De herrineringen flitsen heen en weer door men gedachten.
Lieve tedere momenten en momenten dat ik eindeloos op je zat te wachten.
Wachten tot je belde, langs kwam of me iets liet weten.
Maar altijd vond je een excuus als "ik was het vergeten"
Wachten tot je me de liefde ging geven,
waarop ik wachtte in men leven.
Je gaf me dit in het begin,
Ik herriner me elk woord ,elke zin.
Hoe je me vasthield, hoe je door men haren streelde.
Hoe je je gevoelens en emoties met me deelde.
Ik herriner me nog goed onze eerste tedere kus.
Ik warmde helemaal op, men hart , men ziel,...
Op dat moment wist ik dat ik voor eewig voor je viel.
Je praatte over de toekomst, weinig over het verleden.
Dat was een geheim , voor jou telde juist het heden.
Nu mis ik je lieve lach en doordringende ogen.
Ik mis je liefde die me liet zweven van geluk.
Maar denk ook aan je leugens en dat maakte me stuk
Toch blijft je warme omhelzing in men gedachten.
En denk ik aan de tijden dat we lachten.
Dat we plezier maakten maar ook hoe we gezellig thuis zaten.
Hoe we samen tv keken, ik in slaap viel in je armen, hoe we praten.
God wat mis ik je toch! Ik kan er niet tegen.
Ik wil alles doen buiten jou vergeten.
We konden een mooie toekomst hebben maar zullen het nu nooit weten.
Je vrijheid betekende meer voor jou dan je liefde voor mij.
Je eist me teveel aandacht, ik ben liever vrij.
Dit waren je laatste woorden gericht naar mij.
Men hart breekt iedere dag meer en meer.
Het gemis komt vaker, keer op keer.
Ik weet dat ik hier een lesje uit leer.
Vertrouw nooit meer een man met je hart.
Bind je nooit en blijf apart.
Want kwetsen doen ze je altijd.
En dan zeggen ze je dat het hen spijt.
Jij gaat weg met je vrienden, staat te lachen.
Terwijl ik thuis zit te huilen en weg te kwijnen in men verdriet.
Ik versta niet dat het je niets doet of je het niet ziet.
Ik versta niet waarom je alles zomaar liet gaan.
Hoe je over me keek toen ik daar had gestaan.
Hoe je sinds dien geen kik emotie meer geeft.
Hoe jij zonder enig verdriet of spijt verder leeft.
Zag je me dan echt niet graag?
Of is dat weer een te moeilijke vraag?
Ik wou dat ik door je gedachten kon gaan.
En ik kon proberen je te verstaan.
Dat ik kon zien wat ik echt voor je beteken en wat je voelt.
Zodat ik kon nagaan wat je met "ik zie je graag" bedoelt.
Ik heb zovele vragen die alleen jij kunt beantwoorden.
Ik wil het uit jouw mond horen , jouw woorden.
Ik moet het gewoon weten, anders kan ik niet verder gaan.
Want alle onbeantwoorde vragen en leegte’s in mij blijven bestaan?

Ik hou toch zoveel van je, kun je dat nu niet zien?
Je keppe