Waar sta ik?
Daar waar rivieren ophouden met stromen
Ben ik plotseling terecht gekomen
Sprankelend gevoel uitgeblust
De leegte door het duistere wakker gekust.
Daar waar de tijd lijkt stil te staan
sta ik stilletjes achteraan
Op mijn knieen naar voren kruipend
Het onheil achter me aan sluipend
Daar waar de bloemen verwelken
En alle schepen vergaan
Als in een oud versje
Hield ik op met bestaan.
Tha sas agapo gia panda.
Manon maria.
Ben ik plotseling terecht gekomen
Sprankelend gevoel uitgeblust
De leegte door het duistere wakker gekust.
Daar waar de tijd lijkt stil te staan
sta ik stilletjes achteraan
Op mijn knieen naar voren kruipend
Het onheil achter me aan sluipend
Daar waar de bloemen verwelken
En alle schepen vergaan
Als in een oud versje
Hield ik op met bestaan.
Tha sas agapo gia panda.
Manon maria.
Reacties op dit gedicht
| Boudaatje: | Dinsdag, januari 06, 2004 22:21 |
| Oh dit vind ik een heel mooi gedicht maar oo zo droevig. Maar vol gevoel verwoord. knufs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Greekangel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 januari 2004 | ||
| Thema's: | ||