Jij bent als een zwakke vlam
die steeds kleiner wordt.
Het vlammetje is bijna uit.
Ik wacht nog
op een zachte wind
die langs jou
gezicht zal strijken.
Ik wacht...
Terwijl ik je handen
in de mijne neem.
De wind komt
en jij gaat
De vlam is uit
De wind is gaan liggen.
Boudaatje: | Dinsdag, januari 06, 2004 22:34 |
wauw,....de pijn en verlies zo prachtig neergezet.... knuffels |
|
Wheelgranny: | Maandag, januari 05, 2004 20:42 |
In dit gedicht weet je het vredige te leggen, dat je vaak ziet verschijnen op het gelaat van een stervende mens; op het moment van overgaan! Prachtig!!! Bedankt hiervoor, Jackie Liefs en een knuffeltje Tonnie |
|
H.J.: | Maandag, januari 05, 2004 19:39 |
Kippenvel.Zo breekbaar mooi verwoord. kusss H.J. |
|
Luijkx: | Maandag, januari 05, 2004 17:06 |
Ontzettend mooi! Sterkte! Liefs, Laura |
|
lovegirl: | Maandag, januari 05, 2004 14:13 |
prachtig geschreven snik een traan weg sterkte veel liefs lovegirl |
|
Auteur: jackie lokker | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 05 januari 2004 | ||
Thema's: |