Zó lang nooit gewacht
Niets, nee niets heb ik te zeggen
daarom houd ik mijn mond
jij hebt wat uit te leggen
want jij hebt mij verwond
Ik heb niets nu meer te zeggen
ik zwijg, ben stil en wacht
ik wacht wel tot ik een ons weeg
zolang nog nooit gewacht
Toch wil ik één ding zeggen
houdt jij toch maar je mond
want moet ik op jou wachten
wordt groter nog mijn wond
jannie
| westland: | Dinsdag, januari 06, 2004 11:10 |
| ben het helemaal met de andere eens vooral wat matahari schrijft ze heeft helemaal gelijk westland | |
| matahari: | Maandag, januari 05, 2004 22:13 |
| Oh Jannie...soms beseffen anderen te laat, wat voor pijn ze ons aandoen en later met 'n sul lachje te verklaren dat dat niet de bedoeling was geweest...maar gedane zaken nemen geen keer..en je bloedend hart wordt hier en daar gehecht en wonden worden bedekt met plijsters..maar de littekens blijven achter..wij leven in 'n wrede wereld..is het ware geluk wel ooit te vinden?..sterkte.. | |
| Wheelgranny: | Maandag, januari 05, 2004 21:05 |
| Maar Jannie, wat een ommekeer met het gedicht van net! Ben je zo erg gekwetst, dat je dit kunt schrijven? Of heb je dit al ooit eerder geschreven? Ik leef in ieder geval met je mee en sterkte Liefs Tonnie |
|
| sunset: | Maandag, januari 05, 2004 20:17 |
| Een pijnlijk verwoord gedicht, met een vleug van dubbelzinnigheid. Liefs / susnet |
|
| jackie53: | Maandag, januari 05, 2004 19:29 |
| Auw,en dat mag niet!!!Laten ze die mond maar dicht houden,of...doppies in je oren of..wegrennen!!! | |
| Auteur: Jannie Hoogendam | ||
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 05 januari 2004 | ||
| Thema's: | ||