gesloten
Gesloten...
twee ramen
van gepantserd glas
sluiten me buiten
van de wereld waar ik eens was
zo een dunne tralies
maar zo ontzettend veel verschil
alleen omdat ik zo moe ben
en niet graag meer leven wil
zwart stof
dwarrelt neer met doodse pracht
hult me in een schaduw
berooft me van mijn levenskracht
twee ramen
van gepantserd glas
sluiten me buiten
van de wereld waar ik eens was
zo een dunne tralies
maar zo ontzettend veel verschil
alleen omdat ik zo moe ben
en niet graag meer leven wil
zwart stof
dwarrelt neer met doodse pracht
hult me in een schaduw
berooft me van mijn levenskracht
Reacties op dit gedicht
| jackyXXX: | Woensdag, januari 07, 2004 11:28 |
| Mooi verwoord... jackyXXX |
|
| Vinkje: | Woensdag, januari 07, 2004 11:22 |
| o, zo herkenbaar. Geef niet op. Liefs en sterkte, |
|
| de nifter: | Woensdag, januari 07, 2004 11:19 |
| hmmm... triest.... maar als ik het me goed herinner was het: 'groenoog zal de sleutel vinden'. dus daar hopen we maar op. | |
| green eyes !: | Woensdag, januari 07, 2004 10:23 |
| mooi geschreven, graag gelezen, je bent mijn naam genoot maar dan in de vertaling ;) liefs Marina xxx's |
|
| Oorlam: | Woensdag, januari 07, 2004 10:16 |
| droef maar erg prachtig! | |
| sunset: | Woensdag, januari 07, 2004 08:28 |
| Hoe wanhopig-droef neergezet. Gevoelig, mooi verwoord. Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: groenoog | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 07 januari 2004 | ||
| Thema's: | ||