De wonden in m'n vlees zijn nog nat.
Voor mij is het het beste medicijn.
Maar toch blijft de pijn.
Het ging er ook om dat ik de pijn even vergat.
Dat deed ik ook op dat moment.
Op school is de pijn constant en scherp.
Dan ben ik op die dag het onderwerp.
Thuis pak ik weer dat ene instrument.
Waardoor ik m'n pijn lijk te vergeten.
Dan komt er nog een snee bij.
En lijkt het einde voor mij nabij.
Wanneer dat is, is alles wat ik wil weten.
Dan kan ik me erop voorbereiden.
Iedereen het beste wensen.
"Vaarwel, ik zal jullie missen lieve mensen"
Iedereen zal me dan benijden.
Omdat ik kreeg wat ik wou.
M'n resterende dag zal ik met gedult afwachten.
Dan probeer ik de pijn nogmaals te verzachten.
Ik voel m'n laatste zucht vergaan in de kou.
Vrienden zullen huilen, bloemen sieren m'n kist.
Hoelang zou het duren voordat niemand mij meer mist.
onzeker persoon: | Donderdag, januari 08, 2004 09:04 |
hoelang het zou duren voordat niemand je meer mist? ik zou je voor eeuwig missen! wel mooi geschreven, heel veel kusjes |
|
~Classique~: | Woensdag, januari 07, 2004 19:51 |
zolang er mensen zijn die om je geven zijn er mensen die je missen... liefs, Classique |
|
Auteur: Mark Anema | ||
Gecontroleerd door: cartooneke | ||
Gepubliceerd op: 07 januari 2004 | ||
Thema's: |