een tocht die als van ver
langs koude beenderen strijkt
de toeschouwer ongewild
met verschrikte blik verrijkt
de leuning kraakt gespannen
benen uitgestrekt in rust
een rilling neemt gedachten mee
kleine haartjes panieken onbewust
een bijna leeg vertrek verhaalt
niets meer dan een half woord
van binnen schreeuwt de angst
maar niemand die het hoort
| Jannie Hoogendam: | Vrijdag, januari 09, 2004 20:21 |
| schitterend gedicht en heel knap verwoord Bravo jannie xxx |
|
| Caroline van Geel: | Vrijdag, januari 09, 2004 19:31 |
| Er is wel iemand die het hoort, jij hoort de angst schreeuwen en als je kan moet je hard terug schreeuwen totdat de angst in een hoekje gaat wegkwijnen. Kus caro | |
| Auteur: Edwin van Rossen | ||
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 09 januari 2004 | ||
| Thema's: | ||