downer, frowner, alone in towner.

De cijfers logen er niet om;
hij had al tweeendertig jaren
op zijn naam staan (32 keer
zus en zoveel uren is dat...)
Als we de tijd niet hadden?
hoe zouden we dan kunnen aangeven hoe-of iemand in het leven stond en waar?
Hij stond in het leven als een tweeendertig jarige.
Werkeloze met een uitkering
die alleen woonde en ogen zagen hem
af en toe op straat.
Wat ogen zien, dat is een mooie meting ook...
Laatst zag men hem met korte haren,
nu zag men hem met weer wat langer haar.
En wie hem ziet, das ook een interessante gedachte.
Niets wees er op dat van enige dag een blauwdruk nableef.
Geen plan, geen garand staande woorden ter handneming.
Geen kinderen, geen vrienden, amper een familie.
De wereld was wat ZIJN ogen zagen
en de lucht vandaag was grijs, Freekie had tie al maanden niet gezien
en Jaapie had allang de vriendschap opgezegd.
Geert zag tie nog weleens op straat, maar bij een futloos hallo
bleef het meestal wel.
Er moest in de stad nog een blijmoedige wereld zijn
rond de centrum straatjes als het donker was
en de sfeer-lampen aangingen en de blijmoedige muziekjes werden opgezet.
Die die daar kwamen zouden hem overdag weleens zien op straat en denken;
wie is die jonge oude, nooit gezien, toch lijkt tie een gelijke...
Of leeftijdsgenoten hem nog zagen, als een mogelijk te leren kennen iemand?
Of ouderen in hem al een mede volwassene zagen?
Wel zagen kinderen hem al als een heuse grote, een verre van hun bed.
Om een gedicht te schrijven keek hij weleens naar de lucht;
vandaag was de lucht grijs,
maar zijn mede schrijver wilde daar geen punt van maken.
Dat de lucht vandaag grijs was had nergens mee van doen,
noch had al de rest van het hier geschrevene al ergens mee van doen.
downer, frowner, alone in towner
gaten vuller, momenten kruller, bal gehakt in mauve saus.
Alles was zijn laatste bestemming geweest
en met die druk viel niet te leven.
cartograaf en verzamelaar,
onbenul en boze donder
onder nul en boven honderd.
Als tie werkelijk weg zal zijn zal er een boel troep van hem overblijven,
hij zit er aan te denken om dat allemaal voortijdig weg te doen.
en toen schonk hij koffie in
onderwijl hij buiten naar wat voorbij vliegende vogels keek.
(eens de tijd in de gaten houden; straks echt iets gaan doen...)