Vriendin in de nacht
Vriendin in de nacht
10 januari 2004
Ik kan maar niet denken
aan de dag van morgen
Zo onaantastbaar, nooit te bereiken
zo vol met al mijn zorgen
Ik zou niet weten
hoe het zonder jou zal zijn
Jij bent mijn vriendin in de nacht
jij maakt me langzaam klein
Ik kan de nachten maar niet vergeten
waarin jij bij mij bent
En het moment dat je me weer verlaat
en mij mijn aardsvijand zendt
Ik kan niet leven
in een wereld zonder jou
Blijf bij me, maak me licht als een veertje
en haal me uit deze bittere kou
Reacties op dit gedicht
| green eyes !: | Zaterdag, januari 10, 2004 16:33 |
| mooi, graag gelezen, ;) liefs & knuff |
|
| Hans Winter: | Zaterdag, januari 10, 2004 12:15 |
| mensen zijn schemerwezens, dagelijks verlangend naar de nacht, zo besloten zo vol van een toe te laten anders kracht, en daarmee van die nacht zijnde zich de dag weer voorstellend in de hoop iemands tegenover zijnde lief te hebben. hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: vlinder538 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 januari 2004 | ||
| Thema's: | ||