.

.

Waarom moet ik als ik liefde voel altijd verdwijnen?

Ik wilde dat ik durfde zingen;
schrijven is zo melodieloos
Ik wilde dat ik films kon maken;
wat ik teken is zo plat.
maar waarom moet ik als ik liefde voel
waarom moet ik als ik liefde voel...

Drie straten door ben ik in het centrum
maar die straten liggen in de lengte
en elk beeld staat er vertekend
en oude huizen, nogeens, leunen zacht.
maar waarom moet ik als ik liefde voel
waarom moet ik als ik liefde voel...

Dan noch is zij daar,
loopt zij met kleume handjes in haar zak
Een zondagmiddag ommetje
een ontdekkingsreis op haar gemak

Dan noch; daar is zij
en ik hier stel mij dat zo voor
mocht ik daar zijn zou ik het zien niet
en nu is er niets anders dat ik hoor

Ik wilde dat ik kon beschrijven
welke melodie er omgaat om haar
Ik wilde dat alles kunstig kon blijven
tijdens dit eeuwige verloren gaan
maar waarom moet ik als ik liefde voel
waarom moet ik als ik liefde voel...

Ik wilde ook vandaag weer niet blijven
zitten een zaam in dit kil
Ik wilde met het donker worden mee gaan
maar dan zonder al dit stil
maar waarom moet ik als ik liefde voel
waarom moet ik als ik liefde voel...

Dan noch daar gaat zij,
loopt haar ommetje en weet waarheen
Alsof de avond een naarste vriend is
schraapt ze hem iellig met elk been

Als toch de bocht om
niet een heel nieuw leven was
en deze stad; hij wordt zo zwart
was de wens dan niet verloren

en liet zij los dan niet zo vast?

En drie straten liggen in de lengte
en elk beeld staat er vertekend
en oude huizen, nogeens, leunen zacht
en daarom verlaat de liefde,
daarom verlaat de liefde,
verlaat de liefde
mij
zacht.

.

.