Als ik toegeef aan mijn hart
Als ik toegeef aan mijn hart
Mijn ziel weer laat regeren
Zou ik dan weer leven
Zonder jou moeten leren?
Als ik toegeef aan mijn hart
Mijn gedachtes vrij laat lopen
Zal ik jou dan moeten laten
Met jou verlies moeten bekopen?
Als ik toegeef aan mijn hart
Mijn wil slechts laat geschieden
Zal het mijn angst zijn die waar word
Of zal het werk'lijk toekomst bieden?
Als ik toegeef aan mijn hart
Waar al mijn gevoel ligt opgeslagen
Zal ik ik dan mijn gezicht verliezen
Of zal het je behagen?
11-01-04
Reacties op dit gedicht
| Rimjam: | Dinsdag, november 02, 2004 10:04 |
| Dit heb je werkelijk prachtig op papier gezet, je twijfel is te voelen bij het lezen ervan... en verder... sluit ik me aan bij Robski. Liefs, knuff Miriam |
|
| daph-ne: | Zondag, juli 25, 2004 15:03 |
| Moooiiiiiii *sprakeloos* Kuwssieeeeeee |
|
| Robski: | Maandag, januari 12, 2004 00:12 |
| Onzekerheid is er altijd,... dat is het beroerde aan een keuze moeten maken.. maar bepaalde schepen kunnen een foute sturing echt wel weerstaan.. en wie zegt trouwens dat er een ijsberg vooruit ligt? :) Liefs, Rob |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Benjamin de Rooy |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 januari 2004 | ||
| Thema's: | ||