geen toekomst
Als de eerste zonestralen s'ochtens vroeg over de aarde nederdalen en de vogels vroeg ontwaken in de sloot de kikkers kwaken Een nieuwe dag is aangebroken de hemel die kleurt blauw ergens heel ver weg is iemand waarvan ik hou Wetend dat het geen toekomst heeft bij die gedachten mijn hele lichaam beeft ik wil niet leven in zonden zolang ik met een ander ben verbonden Verder gaan geeft alleen maar verdriet is iets dat willen wij beide niet geen antwoorden op de vragen de pijn moeten we samen dragen
Reacties op dit gedicht
| Jet van keken: | Zaterdag, december 29, 2001 18:30 |
| Heel heel stil werd ik hiervan Heel erg mooi neergezet Liefs Jet |
|
| gerrie: | Zondag, maart 25, 2001 18:16 |
| Lieve Paul...ik begrijp wat je bedoelt...ik zit ook zo...ik leef met je mee.. groetjes Gerrie |
|
| Anita: | Zondag, maart 25, 2001 08:45 |
| Lieve Paul, Heel mooi onder woorden gebracht. Blijf wie je bent, eerlijk en trouw. De pijn krijgt wel een plaats. Ik hou van je. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Paul Willems (Quikkie) |  
|
|
| Gecontroleerd door: Paul Willems (Quikkie) | ||
| Gepubliceerd op: 24 maart 2001 | ||
| Thema's: | ||