Wanneer ik ooit niet meer zal zijn
Wanneer ik ooit niet meer zal zijn,
huil niet om mij
Ook al doet 't afscheid pijn
en maakt het sterven levenden niet blij
Wanneer ik ooit niet meer zal zijn,
treur niet om mij
Kleed mij in 't zuiverste satijn
en geef mij witte rozen mee, en akelei
Wanneer ik ooit niet meer zal zijn,
zoek mij dan niet
Laat in herinnering mij leven, klein
als een pasgeboren kind, niet kennende verdriet
Ik ben niet echt gegaan
Een 'levend' deel van mij is jij
Al kunnen vleugels mij wel dragen, 'bestaan'
doen wij in 'ons' , en ben jij mij
Huil daarom niet
wanneer ik ooit niet meer zal zijn
Ween niet, heb geen verdriet
als wij begraven onze pijn.
**********
sunset 12-01-2003
**********
Wheelgranny: | Woensdag, januari 14, 2004 01:57 |
Ik vind het in veel opzichten een heel mooi gedicht, echt waar! Alleen vind ik het een ontkenning van je menselijk bestaan hier, als je zegt tegen je nabestaanden: "Huil niet om mij" en "Heb geen verdriet"! Als je van iemand hebt gehouden, mag je toch gerust huilen en verdriet hebben? Je kunt het toch niet zomaar wegpoetsen? Je moet het verdriet alleen niet koesteren, want dan verwerk je niets! Ik hoop, dat je het niet ziet als afbraak, maar als opbouwende kritiek! Zo voel ik het nou |
|
promise: | Dinsdag, januari 13, 2004 19:01 |
mooi-droevig geschreven.. laat afscheid nog naar even uitgesteld zijn.. liefs, |
|
marlieske: | Dinsdag, januari 13, 2004 15:40 |
inderdaad - hopelijk duurt dat nog heeeel lang.. echt mooi geschreven... xxxjes |
|
green eyes !: | Dinsdag, januari 13, 2004 13:37 |
maar dat is voor veel later, liefs |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 13 januari 2004 | ||
Thema's: |