Zonsondergang in de morgen
veelbelovend scheen je
de dag tot leven te wekken
maar je ging al vroeg onder
door telefonische wolken
een stem druppelde binnen
ritmisch als neerslag
parelend zweet
vormde een zandloper
onderweg naar op tijd
gekleurde mist
dauwde doorzichtig
ineengestrengelde handen
tot warm en koud
zich vermengden
tot lauw
nu
regent het
harder dan ooit
Reacties op dit gedicht
| jazzzz: | Woensdag, januari 14, 2004 21:03 |
| voelbaar pijnlijk geschreven, prachtig.. liefs, |
|
| Evi: | Woensdag, januari 14, 2004 19:23 |
| Wouw, dit is prachtig... echt een parel. liefs |
|
| Rep: | Woensdag, januari 14, 2004 18:01 |
| Loop maar een stukje met me mee, ik heb een grote paraplu! | |
| witje: | Woensdag, januari 14, 2004 14:51 |
| Vol bewondering gelezen. liefs witje |
|
| waterval: | Woensdag, januari 14, 2004 12:54 |
| te laat voor "op tijd", maar niet te laat om verdriet te delen...... héél mooi.... liefs,... van waterval~~~ |
|
| Stompie: | Woensdag, januari 14, 2004 11:52 |
| Wie zegt hier nog zinnige dingen op, Roxette? Het kan, maar het kost moeite. Net als: op tijd komen bij een zieke. Lees tekens van verdriet. |
|
| Vinkje: | Woensdag, januari 14, 2004 09:56 |
| Wow... Prachtig neergezet, vol bewondering gelezen. Liefs, |
|
| Quo Vadis?: | Woensdag, januari 14, 2004 05:24 |
| ;o(x | |
Over dit gedicht
| Auteur: Nina Laverona | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2004 | ||
| Thema's: | ||