Een verbroken belofte
Moeder je zorgde voor mij heel je leven.
Jij die mij ooit het leven heeft gegeven.
Je vroeg mij ooit om slechts één roos.
Toen beloofde ik je een hele doos.
Die heb ik je nooit gebracht.
Ik heb daar later vaak aan gedacht.
Helaas ben ik je nu voor altijd kwijt.
En nu heb ik heel veel spijt.
Honderd zou ik je nu willen geven
Als jij nu nog zou leven.
Nu leg ik slechts één.
Aan de voet van je steen.
Dan heb ik aan het eind van mijn leven.
Jou ze allemaal gegeven.
En leg ik daar straks de laatste neer.
Dan hoop ik zien we elkander weer.
wim
Jij die mij ooit het leven heeft gegeven.
Je vroeg mij ooit om slechts één roos.
Toen beloofde ik je een hele doos.
Die heb ik je nooit gebracht.
Ik heb daar later vaak aan gedacht.
Helaas ben ik je nu voor altijd kwijt.
En nu heb ik heel veel spijt.
Honderd zou ik je nu willen geven
Als jij nu nog zou leven.
Nu leg ik slechts één.
Aan de voet van je steen.
Dan heb ik aan het eind van mijn leven.
Jou ze allemaal gegeven.
En leg ik daar straks de laatste neer.
Dan hoop ik zien we elkander weer.
wim
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Woensdag, januari 14, 2004 22:37 |
| neem twee rozen mee, laat er een in je grote liefde achter en geef de ander aan wie bijna nog wat twijfelend tot leven komen kan. groetje, hans |
|
| Wheelgranny: | Woensdag, januari 14, 2004 20:07 |
| Ga daar maar vanuit, Wim! Mooi wamr gedicht over je moeder! Liefs Wheelgranny |
|
| dreamy: | Woensdag, januari 14, 2004 12:17 |
| mooi geschreven... liefs van dreamy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Black Lord |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2004 | ||
| Thema's: | ||