Tijgertje
De hele dag in mn hoofd
Voor altijd in mn hart
iets wat nooit meer dooft
Soms is alles zwart,
niets anders dan smart.
Op school wordt je getart.
Steeds zit ik aan je te denken,
zullen "ze" je nu weer krenken?
Wat is er toch met die mensen,
die jou dat verwensen?
Dat ze ziek zijn is zeker,
daarin ben ik zelfzeker.
Kunnen we ze wel mensen noemen?
met beesten is het nog roemen...
Helpen is wat ik zou willen,
je zware last meetillen,
oplossing zoeken,
die moeilijk is te vinden.
Die ligt niet in boeken,
of in mooie verhalen..
niet mooi omwonden door "doeken"
een schril contrast, een verdoemde realiteit.
Maar vinden zal je zeker doen,
je vind niet door genialiteit,
ook niet door aggresiviteit
maar door nooit op te geven.
Daarom heet je tijger...
niet een gewone, maar een koningstijger.
die opgeven, voor altijd weigert.
Mag ik je daarmee helpen?
Reacties op dit gedicht
| Manjula: | Woensdag, januari 14, 2004 16:18 |
| .....Heel Apart.....! :) echt, ik moest hem ff goed lezen horo maar, Greets ramon |
|
| Amanda Christina: | Woensdag, januari 14, 2004 12:08 |
| Lieverd, je mag me wel helpen daarmee...dat doe je al... maar we weten allebei geen goede oplosssing... ikvind het erg dat jezulke zorgen maakt over me... ik bedoel ik ben het maar... en als ik idd een deel van 'jij'bent, ben ik blij dat ik tenminste nog IETS ben... lieve schat: bedankt dat jemewilt helpen! xxx Tijgertje... ik hou van je! Voor altijd! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Corretje | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2004 | ||
| Thema's: | ||