stil verdriet...
starend in de verte
ogen nietszeggend
de getuigen van je leven..
diep geworteld van binnen
de stille tranen,
die laten zien wat je voelt
het stille verdriet in mij
alleen je binnenste is getuigen
het is niet op te vullen met tranen
niet te legen met vaten
de getuigen van mijn stil verdriet
maakt me eenzaam
eenzaam van verdriet
Over dit gedicht
| Auteur: dreamy | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 15 januari 2004 | ||
| Thema's: | ||