*Tot ik mag*
De dagen gaan voorbij
maar geen invulling maakt ze nuttig
Ik wacht op het moment
dat ik mag zijn
Ik wil de dag zien
waarop ik mag rusten
Mijn hart mag neerleggen
en even niet meer hoef te sjouwen
Dag voor dag
gaat tergend voorbij
Waarin ik met net zo langzaam
voortbeweeg
Ik wil rusten
De ruimte vinden om trug te kijken
En even niet te hoeven
denken aan morgen
Maar nu ben ik daar nog niet
Ik sta op met een nieuwe dag
Waarin ik mijzelf voortbeweeg
Tot ik mag, … tot ik eindelijk mag…
maar geen invulling maakt ze nuttig
Ik wacht op het moment
dat ik mag zijn
Ik wil de dag zien
waarop ik mag rusten
Mijn hart mag neerleggen
en even niet meer hoef te sjouwen
Dag voor dag
gaat tergend voorbij
Waarin ik met net zo langzaam
voortbeweeg
Ik wil rusten
De ruimte vinden om trug te kijken
En even niet te hoeven
denken aan morgen
Maar nu ben ik daar nog niet
Ik sta op met een nieuwe dag
Waarin ik mijzelf voortbeweeg
Tot ik mag, … tot ik eindelijk mag…
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: lagbeertje | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 januari 2004 | ||
| Thema's: | ||