Duivels Kwaad
Uit zijn ogen spreekt een duivels kwaad,
Ontneemt haar telkens weer het zicht,
Waardoor ze zich aan hem overgeeft,
Denkend dat hij haar pijn verlicht.
Gevangen door zijn duistere schoonheid,
Voelt ze zich nergens veilig zonder hem,
Niet wetend dat hij al het kwaad is,
Nestelt ze zich comfortabel in zijn stem.
Hij leidt haar door een land vol vuur,
Waar vlammen likken aan haar identiteit,
Daar omvat duisternis haar wezen,
Veranderd tijd in eeuwigheid.
Maar haar ziel wordt verteerd,
Haar lijden bij elke stap verzwaard,
Zo zal ze zich steeds in schaduwen verliezen,
Totdat het licht zich openbaard.
Ontneemt haar telkens weer het zicht,
Waardoor ze zich aan hem overgeeft,
Denkend dat hij haar pijn verlicht.
Gevangen door zijn duistere schoonheid,
Voelt ze zich nergens veilig zonder hem,
Niet wetend dat hij al het kwaad is,
Nestelt ze zich comfortabel in zijn stem.
Hij leidt haar door een land vol vuur,
Waar vlammen likken aan haar identiteit,
Daar omvat duisternis haar wezen,
Veranderd tijd in eeuwigheid.
Maar haar ziel wordt verteerd,
Haar lijden bij elke stap verzwaard,
Zo zal ze zich steeds in schaduwen verliezen,
Totdat het licht zich openbaard.
Reacties op dit gedicht
| natasja76: | Dinsdag, februari 03, 2004 21:04 |
| heel mooi geschreven!! |
|
| Oorlam: | Vrijdag, januari 16, 2004 21:13 |
| mooi, zwaar, donker, bijzonder! |
|
| sardientje: | Vrijdag, januari 16, 2004 19:13 |
| heeeeeeel goed! een schat aan taalgebruik dikke kussen sardientje |
|
| Evenstar21: | Vrijdag, januari 16, 2004 17:58 |
| heavy hoor...toch niet autobiografisch? kussssss |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Engeltjuh |  
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 16 januari 2004 | ||
| Thema's: | ||