gebroken
Ik kijk buiten en zie dat het regent
De hemel is niet blauw, maar heel erg grauw
Als tranen rollen over wangen
Rollen de regendruppels over de daken
Het is heel erg stil
Af en toe is er een geluid
Alles is leeg
En ik herken mezelf
Starend in de verte
Duiken de gedachten op
Gedachten die me breken
Die pijn doen
Ik huil niet
Maar ik ben gebroken
Als een twijg van een boom
En daar lig ik
Ik laat geen geluid van me
Vanbinnen schreeuw ik
Maar ik heb niet de kracht om het te laten horen
Ik ben gewoon gebroken
Ik lig er gewoon
In het niets
Te verdwijnen
In pijn
De hemel is niet blauw, maar heel erg grauw
Als tranen rollen over wangen
Rollen de regendruppels over de daken
Het is heel erg stil
Af en toe is er een geluid
Alles is leeg
En ik herken mezelf
Starend in de verte
Duiken de gedachten op
Gedachten die me breken
Die pijn doen
Ik huil niet
Maar ik ben gebroken
Als een twijg van een boom
En daar lig ik
Ik laat geen geluid van me
Vanbinnen schreeuw ik
Maar ik heb niet de kracht om het te laten horen
Ik ben gewoon gebroken
Ik lig er gewoon
In het niets
Te verdwijnen
In pijn
Reacties op dit gedicht
| Elizabethh: | Zaterdag, februari 21, 2004 18:51 |
| Gebroken, net als een Vaas... Maar gelukkig ben je niet die vaas, want wie kan voelen, kan genezen... Stilte is soms de enige hoop...! Volg de kracht van Liefde, wat dat liefde ben jij... Ik volg je gedichten, volg jij je Gevoel... liefs Elizabethh. |
|
| Nobody: | Woensdag, januari 21, 2004 21:26 |
| mooi gedicht. Ik kan er veel van mijn eigen gevoelens in terugvinden. !Kop op! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mysterious | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 18 januari 2004 | ||
| Thema's: | ||