De schemering valt.
Zijn raam kijkt over de haag
naar het dal en de heuvel aan de overkant
naar de winterse bomen
de weiden modderig
bruin verlaten die
smeken om dat beetje groen.
En hij staart vaag naar zichzelf
met een van papier
gevouwen vlieger in de hand
werpen naar de zon
over de volle haag
de bloemen in de wei
rusten op het stukje grond
de beek voorbij.
De schemering valt.
Hij buigt het hoofd
vol vragen die eens
zinloos bleven wachten
maar nu luider weergalmen
zonder ademruimte
met een gesloten deur
schreeuwen zonder gehoor
wanneer hij de zoveelste
verfrommelde prop papier
het raam doorkiert.
^__^
Reacties op dit gedicht
| xavion: | Maandag, januari 19, 2004 18:19 |
| Doch inspiratie uit een inspiratieloos moment! Mooi! Groet, XaVioN |
|
| jazzzz: | Maandag, januari 19, 2004 16:50 |
| mooi beeldend geschreven! liefs, |
|
| M@ri@: | Maandag, januari 19, 2004 15:32 |
| *schitterbaar* ;) liefs *boselfje* |
|
| Oorlam: | Maandag, januari 19, 2004 15:11 |
| mooi beeld..! | |
| kokkie: | Maandag, januari 19, 2004 14:42 |
| dan beter woorden laten vliegen op de vlieger van papier, liefs angela |
|
| Vinkje: | Maandag, januari 19, 2004 14:42 |
| Mooi geschreven. Liefs, |
|
| Sheena: | Maandag, januari 19, 2004 14:37 |
| de eenzaamheid van het dichterlijk bestaan ;) heb jij daar buiten ook zo'n grote vuilnisbak staan? want anders breng je het milieu grote schade aan *knipoog* Sheen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Joris Daelemans | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 19 januari 2004 | ||
| Thema's: | ||