ik snap nog altijd niet hoe ik zo stom kon zijn,
om daar alleen met je te gaan praten.
Maar ik dacht je een vriend was ,
en kon je daar niet laten.
Toen we daar zaten zei je dat je me graag zag,
En je reageerde rustig toen ik zei dat het niet wederzijds was,
maar ineens kwam op je gezicht een geheimzinnige lach.
Je begon korter te komen en zei krijg ik een kusje ja maar 1,
Ik zei nee ik ben hier weg, maar je wou niet dat ik verdween.
want je duwde mij op dat muurtje en kwam op meliggen ,
en begon me overal te betaste .
Ik huilde en schreeuwde , maar je zei rustig ssssstt ik weet hoe goed we met elkaar passen .
Die minuten leken wel uren ,
en ik kreeg het hart te verduren
eindelijk zag ik in de verte een man staan.
Ik schreeuwde om hulp, en gelukkig kwam die man eraan.
maar je was toen al weg,
en riep ze lachen je allemaal uit als je de waarheid zeg.
Ik kon het niet aan om je op school te zien,
en hoe je me aankeek met die ogen van je hebt het verdient.
Ik ben dan naar een ander school gegaan,
waar niemand iets afwist van uw bestaan.
tot ik je op een dag tegenkwam op de gang ,
en toen was ik plots heel bang.
ik ben onmiddelijk naar mijn klas gelopen,
waar ik alleen mocht hopen,
hopen dat ik het me maar had verbeelt,.
Ik probeerde het voorval te vegeten ,maar mijn hoofd zat vol beelden.
Waarom heb je dat gedaan,
Ik heb je toch nix misdaan.
Je moet op school ni doen alsof je een engeltje bent,
want als ik in mijn kist lig zijn er de ander die je dan echt kent.
sorry kan ni echt gedichten schrijven maar wist bij mij geen gevoelens niet meer te blijven