Dan kom ik naar je toe....






Ik zeg dat ik er voor je ben,  van nu af aan, zo lang ik leef
In mijn hart ben je al toegelaten, omdat ik gewoonweg,  om je geef
Wil je mij niet kennen,  nu niet, wees dan wel oprecht
Ik wil mijn hart niet laten breken, omdat ik alleen al voor je vecht


Je mag me spreken, mag me zonder meer gebruiken
Maar alleen door echte vrienden laat ik me, voor ware daden, misbruiken
Enkel omdat ik heb gevoeld, verbonden met hun ziel te zijn
Aan hen heb ik mijn hart gegeven en tover ik het met liefde, tevoorschijn


Wordt ik door angst bevangen en gegrepen, gewoonweg weggesleept
Dan hoop ik toch met hart en ziel, dat mijn naam nog niet wordt doorgestreept
Als jij namelijk valt, vang ik je op, in mijn gedachtenboek der spreuken
Die helpt je dan weer overeind, en heelt voorzichtig al je breuken


Wanneer jij denkt, dat ik niet waardig ben, aan jouw gevoeld verstand
Dan was de band die tussen ons ontstaan is, duidelijk een misverstand
Maar voel je verbondenheid met wie ik ben en wat ik doe
Dan kom ik steeds als je me nodig hebt, echt wel naar je toe…