In mijn weiland
In mijn weiland van het altijd groene gras
vloog mijn vlieger hoog verheven.
Het weiland met zijn zware klaphekken,
daar was voor mij het buitenleven.
Het schrikdraad was geen belemmering.
Boven de knotwilgen en het bonte vee
boog mijn vlieger zich in alle bochten
huizen hoog, en ik vloog mee .
De knotwilgen in een lange rij
zagen het einde van hun voortbestaan.
Ik heb het gezien, ‘k was erbij,
de snelweg gaat erdoor, nu af en aan.
willemmien
| bieke: | Dinsdag, januari 20, 2004 15:37 |
| En voor al die wegen, zullen we een stukje van onze herinneringen moeten afgeven. Bieke, |
|
| Quo Vadis?: | Dinsdag, januari 20, 2004 02:05 |
| *zucht* | |
| Auteur: lommert | ||
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 19 januari 2004 | ||
| Thema's: | ||