spiegel
dat is de nacht
die daar voorbij gallopeerd
mij achterlatend
op zijn rug een gedaante
met een oog en
een lapje gericht op mij
als hij voorbij is
dan is de avond al geweest
in een buigbeweging wenken
witte gestaltes mij uitnodigend
ik buig mijn hoofd nog dieper
en zie het bloed stromen langs mijn lichaam
ik straal
en zo als in mijn vorig leven
angst tastbaar was zo echt
is hier de vreugde
in de spiegel zie ik
dat ik nog besta
in de spiegel zie ik
mijn ogen en ze lachen
die daar voorbij gallopeerd
mij achterlatend
op zijn rug een gedaante
met een oog en
een lapje gericht op mij
als hij voorbij is
dan is de avond al geweest
in een buigbeweging wenken
witte gestaltes mij uitnodigend
ik buig mijn hoofd nog dieper
en zie het bloed stromen langs mijn lichaam
ik straal
en zo als in mijn vorig leven
angst tastbaar was zo echt
is hier de vreugde
in de spiegel zie ik
dat ik nog besta
in de spiegel zie ik
mijn ogen en ze lachen
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: krebs | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 26 maart 2001 | ||
| Thema's: | ||