Ik rijg me door de winter
als kleren op een hoop
een vodje in je handen
van kleuren blauw en rood
De bodem vertrap ik
met mijn schoenen
elk takje kreunt haar lied
van klanken die afscheid en weemoed verried
Op bankjes en omgehakte bomen
schilderde ik mij af
een schets tussen wat momenten
van treurnis en vergiffenis
Aan kade waar de boten
roken aan het water
streek ik mijn bloemen glad
Nimmer kuste ik meer
de liefde
dan die dag toen je met je
liefde sprak
Vinkje: | Woensdag, januari 21, 2004 14:12 |
Pffff.... Prachtig. Liefs, |
|
M@ri@: | Woensdag, januari 21, 2004 13:09 |
WOWWWWW SCHITTERBAAR! liefs *boselfje* |
|
kokkie: | Woensdag, januari 21, 2004 12:29 |
mooi heel mooi liefs angela |
|
Jannie Hoogendam: | Woensdag, januari 21, 2004 12:19 |
Een woord: Prachtig! Jannie |
|
Annemieke v d Ven: | Woensdag, januari 21, 2004 11:24 |
wauw wat mooi. wat zal het nog lang duren voor ik ooit zo ver ben als jij. |
|
bunnie: | Woensdag, januari 21, 2004 08:50 |
wow mooi neergezet klasse.... veel liefs bun |
|