Gister was het weer zover,
Zelfs voor vrienden van je kinderen,
kun jij niet inhouden..
Nee, tuurlijk niet, je kinderen, je vrouw,
het is je niet lief
Die vrouw, die onbekende, die jouw digitale kusjes geeft,
Daar heb jij een band mee,
je leeft mee met haar problemen thuis
Zelf heb je ondertussen niet in de gaten,
ook al word het je zo vaak verteld,
Dat jij de problemen thuismaakt..
Je kinderen hebben iedere dag hoofdpijn,
van de stress die er heerst,
Je vrouw voelt zich onbemind,
wetend dat een ander nu haar plaats heeft gepikt
Waarom draai je je niet eens een keer om,
zie je de tranen in mijn ogen??
Als je me slaat?
Slaat omdat ik de je de waarheid heb gezegd?
Jij bent mijn vader niet meer, jij bent een vreemde,
ik haat je
Bijna iedere dag hoor je dat wel aan,
maar je hebt het nog steeds niet door
Jij voelt je nu onbegrepen, jij bent nu zielig,
en blijft achter de computer
Zelfs die band die we nu hebben, dat we hetzelfde voelen,
Je blijft met haar chatten,
een vrouw die zoveel kan zeggen,
omdat je haar toch nooit ziet
Eens voelde je hetzelfde voor mijn moeder,
en nu veracht je haar
Zij die zoveel voor je overheeft, je scheld alleen maar
Mensen zijn blij met de technologie,
voor mij had het nooit gehoeven..
Misschien had ik dan nu nog die vader gehad,
van wie ik toch zoveel hou…