Pootjes reikend naar het heelal
Wachtend op een ster die zijn ziel meenemen zal
Verlangend naar de verlossing van het lijden
Waarin de dood hem heeft weten te verleiden

Een laatste zucht die ik voor me zie gaan
Voor de zon mijn voeten raakt en ik op zal staan
Een oorverdovende stilte ruist door mijn oren
Toen ik merkte dat deze dag begon zonder ochtendgloren

Mijn glas, nu zeker al zo’n 3 uur lang leeg
Is nu een scherf waarmee ik mijn pijn afveeg
Een diepe lange snee, die langzaam verder open scheurt
Maar het doet geen pijn meer, het is nu bijna gebeurd

Een laatste gedachte die uitgaat naar jou
Met een laatste kus over de wind, hopend dat hem ooit krijgen zou
Toen opeens verscheen jij om me niet langer te laten schromen
En de ogen te openen zodat ik zou stoppen met dromen

…