de waarheid
de waarheid
ongeloof in je ogen
ik zag het aan hoe ze bewogen
je wou dat ik de waarheid sprak
misschein was dit wat vlak
nu weet je wat ik er van vind
ik vind je een stom kind
het lag al lang op het puntje van mijn tong
maar nu wist ik dat ik het kon
ik heb er geen spijt van
het duurde al te lang
ik ben eerlijk geweest
hoewel ik me nu voel als een harteloos beest
ik hoop dat het iets uit heeft gehaalt
en dat het nog door je geheugen maalt
kom niet meer terug
ik keer je mijn rug
ongeloof in je ogen
ik zag het aan hoe ze bewogen
je wou dat ik de waarheid sprak
misschein was dit wat vlak
nu weet je wat ik er van vind
ik vind je een stom kind
het lag al lang op het puntje van mijn tong
maar nu wist ik dat ik het kon
ik heb er geen spijt van
het duurde al te lang
ik ben eerlijk geweest
hoewel ik me nu voel als een harteloos beest
ik hoop dat het iets uit heeft gehaalt
en dat het nog door je geheugen maalt
kom niet meer terug
ik keer je mijn rug
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: luna* | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 21 januari 2004 | ||
| Thema's: | ||