Eén met de wereld
Tranen plengden
En het gras boog
Het asfalt sidderde
Terwijl de wind woei
Een jongen grinnikte
Het water fluisterde
De wolken wiegden
En de zon scheen
De sterren botsten
Een deur sloeg dicht
Een schreeuw weerklonk
Het regende pijpenstelen
Een vrouw stierf
Een jongen werd geboren
Er was hartverscheurende pijn
Er was intens geluk
En even leek ik het te begrijpen
Even
Heel even
Was ik één met de wereld
En het gras boog
Het asfalt sidderde
Terwijl de wind woei
Een jongen grinnikte
Het water fluisterde
De wolken wiegden
En de zon scheen
De sterren botsten
Een deur sloeg dicht
Een schreeuw weerklonk
Het regende pijpenstelen
Een vrouw stierf
Een jongen werd geboren
Er was hartverscheurende pijn
Er was intens geluk
En even leek ik het te begrijpen
Even
Heel even
Was ik één met de wereld
Reacties op dit gedicht
| kriekie: | Woensdag, februari 25, 2004 15:00 |
you are good! |
|
| Quo Vadis?: | Woensdag, januari 21, 2004 19:21 |
| Dat moet zo'n moment zijn geweest die Archimedes ervaarde toen hij de oplossing vond. EUREKA!!! (MACHTIG mooi!) ;o)x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: NeA | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 21 januari 2004 | ||
| Thema's: | ||