DE ZON(DE)

De zon werpt haar stralen zonder genade op mijn rug
Ik voel haar woede branden en dan denk ik terug
aan die laatste ontmoeting die allerlaatse keer
dat ik jouw lippen proefde en ook nu weer
staat het zweet in mijn handen en gaat mijn hart sneller slaan
maar plots een koude windvlaag, het dromen is gedaan

Ik open mijn ogen en het zonlicht maakt mij blind
het is in deze duisternis dat ik de waarheid vind
Een waarheid die mij twijfelen doet over wie ik ben
over het nut van mijn bestaan en de dingen die ik ken
De pil smaakt nu bitter en het slikken lukt mij niet
De wereld smaakt zuur sinds jij mij plots verliet

De zon gaat nu onder en het einde is nabij
de horizon kleurt rood en ik voel mij eindelijk vrij
Ik hoor meeuwen schreeuwen boven me in de lucht
mijn ogen sluiten langzaam en met een allerlaatste zucht
glimlach ik naar de wereld en fluister stil jouw naam
zie ik de zon verdwijnen, ken ik de reden van mijn bestaan

------------------------------------