Al weer iemand verloren
Soms worden er mensen geboren.
Dan weer gaan er mensen verloren.
Het geeft een gevoel van eenzaam zijn.
Seeds weer die enorme pijn.
Ze heeft drie maand moedig gestreden.
Nu wordt ze voor de laatste keer gereden.
Ik voel die ondraagelijke pijn.
Dat zij er nooit meer voor mij zal zijn.
Telkens weer die geestelijke nood.
Als je wordt bezocht door de dood.
Genade kent hij niet.
Hij laat alleen de familie achter met groot verdriet.
Smeek beden heeft hij geen boodschap aan.
Als hij vind dat je moet gaan.
Hij zwaait slechts een maal met zijn zeis.
Sterven is dan zijn enige eis.
Vraag mij niet waarom.
misschien ben ik daar voor te dom.
Zij had een speciaal plaatsje in mijn hart.
Nu rest mijn alleen de smart.
Met liefde in mijn hart schrijf ik voor haar dit gedicht.
Voor haar mijn aller liefste nicht.
Moedig heb jij je laatste strijd gestreden.
Ik koester de herinnering aan ons verleden.
Nog maals ik bewonder je grote moed.
Rust zacht en het ga je goed.
Ik zal een troost zijn voor je man en kinderen.
Daar aan zal niets mij hinderen.
Ik had je lief...
ik heb je lief....
En zal je altijd lief hebben.
Leef voort in mijn hart en rust zacht.
R.I.P 21-01-2004
WIM
Dan weer gaan er mensen verloren.
Het geeft een gevoel van eenzaam zijn.
Seeds weer die enorme pijn.
Ze heeft drie maand moedig gestreden.
Nu wordt ze voor de laatste keer gereden.
Ik voel die ondraagelijke pijn.
Dat zij er nooit meer voor mij zal zijn.
Telkens weer die geestelijke nood.
Als je wordt bezocht door de dood.
Genade kent hij niet.
Hij laat alleen de familie achter met groot verdriet.
Smeek beden heeft hij geen boodschap aan.
Als hij vind dat je moet gaan.
Hij zwaait slechts een maal met zijn zeis.
Sterven is dan zijn enige eis.
Vraag mij niet waarom.
misschien ben ik daar voor te dom.
Zij had een speciaal plaatsje in mijn hart.
Nu rest mijn alleen de smart.
Met liefde in mijn hart schrijf ik voor haar dit gedicht.
Voor haar mijn aller liefste nicht.
Moedig heb jij je laatste strijd gestreden.
Ik koester de herinnering aan ons verleden.
Nog maals ik bewonder je grote moed.
Rust zacht en het ga je goed.
Ik zal een troost zijn voor je man en kinderen.
Daar aan zal niets mij hinderen.
Ik had je lief...
ik heb je lief....
En zal je altijd lief hebben.
Leef voort in mijn hart en rust zacht.
R.I.P 21-01-2004
WIM
Reacties op dit gedicht
| keiko: | Zaterdag, mei 29, 2004 22:53 |
| *stilte* zo intens mooi geschreven.. emoties zijn voelbaar. een laatste afscheid van een dierbare.. mooi en gevoelig. veel liefs en een dikke knuff keiko... |
|
| *Atjeuh*: | Donderdag, januari 22, 2004 21:40 |
| waw , wondermooi, sterkte en u en je famillie , en blijf van die mooie gedichten schrijven! -x- | |
| fox_bert: | Donderdag, januari 22, 2004 20:54 |
| Heel mooi en ontroerend geschreven. Fijn dat je voor de familie zo´n steun bent. Dat is in deze situatie heel wat waard. |
|
| Ninandra: | Donderdag, januari 22, 2004 17:52 |
| ..erg mooi ontroerend gedicht. Ik weet zeker dat je nicht hier blij om is, veel sterkte, Ninandra |
|
| Luijkx: | Donderdag, januari 22, 2004 17:38 |
| Gecondoleerd! Met stilte en respect gelezen! Heel veel sterkte! Liefs, Laura Mooi gedicht! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Black Lord |  
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 22 januari 2004 | ||
| Thema's: | ||