Vandaag denk ik weer aan je,
eenzaam en verdrietig
kan ik je nooit meer uit m'n hoofd zetten.
Weet je toen nog,
die tijd samen
zo speels en toch volwassen
blij om je elke dag te zien...
Ik schreef je tientalle brieven
één voor één verkreukt
en weggesmeten,
geen woorden konden vertellen
hoe graag ik je mocht.
Maar toen was je weg
zo plots, zo stil verliet je mij en je vrienden
zonder één woord vertrok je
voor een onbekende reis zonder einde.
En vandaag denk ik weer aan je,
eenzaam en verdrietig,
kijk ik naar je foto en
rolt er een koud traan van gemis over m''n wang...
** Ode aan Wesley Fabry **
21 januari 2004