Dat klein gebaar
Als je denkt dat de laatste hoop
verdwijnt in je tranenzee
tracht je, jezelf te verschuilen
achter niet gesproken woorden.
Soms had je willen schreeuwen
maar zou iemand je aanhoren
te vaak heb je gezwegen
voelde je vaak ook te verlegen.
Maar jou tranen houden mij gevangen
wil je weer door je tranen heen zien lachen
omdat ik weet van jou verlangen
hopend en geduldig zal je blijven wachten
van hem dat ene gebaar.
Reacties op dit gedicht
| fuzzyme: | Maandag, december 27, 2004 12:57 |
| mooi =)... *vol bewondering*.. knap hoe je in korte zinnen zo'n samenhang kan maken! xx | |
Over dit gedicht
| Auteur: Bieke | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 22 januari 2004 | ||
| Thema's: | ||