Het is niet bestemd om te mogen zijn
Het is als 2 kinderen die niet samen mogen spelen
We horen niet bijeen
Onze lippen zullen elkaar nooit meer raken
Amper wang tegen wang

Je lippen willen de mijne niet meer smaken
Alsof ik vergif zou dragen
Voor het verkorten van je mooie jaren

Ik durf het al niet meer te vragen
Durf er niet meer van dromen
Het is slaap die ik zou vergooien

We horen niet bijeen
Maar gevoelens kan ik niet veranderen
Negeren kan ik wel
Ik zal je voorbeeld volgen
Ben klaar om te worden verzwolgen

In een poel van oppervlakkigheid
Zonder respijt
Voor andermans gevoelens

Het leven lijkt weer draaglijk
Een zonnetje lijkt voor mij te wille schijnen
Tot jouw wolken datzelfde zonnetje weer laten verdwijnen

Maar ik zal terugvechten
Me niet meer aan je hechten

Je hebt me te veel pijn gedaan
Hopelijk zijn al mijn gevoelens voor je vergaan
Doodgegaan

Maar ik weet,
De dag dat ik je weer zie
Dat het mij wel deert

En dat je me bezeert
Door te zijn wie je nu bent

Ik voel me een lelijk serpent
Hopend op wat affectie van jou voor mij

Steken in mijn zij
Moet er aan blijven denken
Dat jij ooit zei
Je betekent niets meer voor mij …

Denk aan al die haat
Hoe het leven verder gaat
Als ik door water waadt
Hoop ik dat mijn moeite baadt
En niet hopeloos verloren gaat
In dat monsterlijke diepe

Je bent anders dan anderen
Misschien beter zo
Ik ben de la
Jij de lage do
Jij zegt: ‘ik ga’
En kom nooit meer terug
Dat was het dus

Mijn muziek is niet meer op de maat
Ken maar 1 noot
Voel me vermoord
Door de enige persoon
Waar ik onvoorwaardelijk
Mijn liefde aan heb gegeven
Mijn verdiende loon
‘Was niet zo naïef’
Zeggen ze dan
Hoe kan ik je het ooit vergeven?

Je bent een harten dief
En mijn superster
Die niet meer voor mij schijnt
Dat lichtje dat helemaal verdwijnt
Ik ben je kwijt

Weet ik wel
Zeg het niet zo gevoelloos
Ik ben radeloos

Weet niet wat de toekomst brengt
Weet wel dat ik alleen verder moet
En dat je me nog steeds wat doet

Ik voel me zo alleen
Zonder je armen om me heen

Maar als iemand mij vraagt
Of het per se jouw armen zijn
Die ik nodig heb
Kan ik niet antwoorden

Ik kan niet verwoorden
Wat ik nu voel
Het is als leven zonder doel
Zonder gevoel

Voel me zo leeg
Hier vanbinnen
Alsof ik nooit meer iemand zo zal kunnen beminnen

Al toonde ik het misschien niet genoeg
Ik weet wel hoe ik je vroeg
Om opnieuw te proberen
En dat jij me in de plaats ging negeren
Je hebt zoveel antwoorden voor me verzwegen…