Gewoonweg Weten
Ik zag je stem wel veranderen
Van zacht naar geïrriteerd
Ik zag je heus wel twijfelen
Toen ik me aan jou hart had bezeerd
Ik proef wel je angst
Op de momenten dat hoop je even verlaat
Ik proef nog steeds je tranen door mijn gedachten heen
Als ik inwendig weet dat het niet meer goed met je gaat
Ik voelde je wel schokken
Toen mijn tranen rolden
Ik voelde je wel iets verder loslaten
Toen mijn problemen zich opbolden
Ik hoorde je wel fluisteren
Dat je van me houd
Ik hoorde je wel zuchten
Maar het liet me toen nog koud
Ik zie je wel staan
Ik probeer alleen langs je heen te kijken
Ik zie wel dat ik er niet langskom
En toch probeer ik achter jou naar de dood te rijken
Ik hoop wel op je armen
Terwijl ik weet dat ik dingen alleen moet doen
Ik hoop wel op een toekomst
Maar ik denk steeds terug aan toen
Ik ben echt wel van je gaan houden
meer dan ooit normaal voor mij gaat zijn
Ik ben echt om je gaan geven
Maar samen met dit geluk komt ook zoveel pijn
Ik zag je wel grijnzen
Toen ik me ongemakkelijk voelde
Ik zag je ogen wel glimmen
Toen je zachtjes door mijn haar heen woelden
Ik voel je hand wel glijden
En overal waar die mijn huid aanraakt
Is het alsof je een stukje onzekerheid los schud
En me een beetje mooier maakt
Bij jou voel ik me thuis…
(Geen id waar dit op slaat ik zal het ook maar geen gedicht noemen, de helft is verkeerd op papier gekomen met dingen die ik heel anders bedoel dan dat ze in de zinnen staan, lees een beetje tussen de zinnen door en probeer het verhaal erachter te vinden ik weet niet wat ik ermee duidelijk wil maken allemaal, maar zo voelt het nu gewoon even...
Eb er staan ook wel dingen in die wel zo zijn bedoeld maar pff Laat maar weer... Verwarrend!!!)