Dromend Aarzelen
Dromend Aarzelen
Een zucht die ik vooruit blies
Om hem later weer op te vangen
Stevig liep ik door tussen de mistige wolkgordijnen
Die een rode kleur achterlieten op mij wangen
Grote stappen gaan vooruit
In de richting van het geluk
Vlinders vliegen om mij heen
Nee, dit moment kan niet meer stuk
Een klamme vertrouwde hand
Raakt die van mij misschien enkele seconden aan
Recht in zijn ogen schittert mijn levensweg
Die wij samen af zullen gaan
Even stoppen met rennen
Mijn adem moet me weer bij kunnen houden
De das doe ik wat dichter om mijn nek
Want ik wil niet worden, snotter verkouden
Toen ik keek naar de gedaante
Die langzaam achter me aan kwam lopen
Liep ik plagend de andere kant op
Onbewust wist hij dat ik op een volgeling zat te hopen
Hij voelt me aan zonder woorden
En nam me mee op een weg van goud
Bewezen heeft hij iedere dag
Dat die van alles wat in mijn lichaam zit evenveel houd
Ik vertrouw op zijn waakzame ogen
Zoals hij vertrouwt op mijn onbreekbare kracht
Samen lopend door de levenstuin vol bloemen
We passen nu in het plaatje schijnend met onze gebonden pracht
Nog steeds niet gelovend
Dat alles wat hij is bij mij mag horen
Maar niet te lang stilstaand bij die gedachte
Weet ik nu dat ik heb gewonnen in plaats van verloren
Nee, zo is het goed
Nu mag ik mij gaan mengen met geluk
Ik heb teruggevonden wat ik die lange tijd zocht
Deze herinnering voor altijd ingekerfd, Kan NOOIT meer stuk
Een zucht die ik vooruit blies
Om hem later weer op te vangen
Stevig liep ik door tussen de mistige wolkgordijnen
Die een rode kleur achterlieten op mij wangen
Grote stappen gaan vooruit
In de richting van het geluk
Vlinders vliegen om mij heen
Nee, dit moment kan niet meer stuk
Een klamme vertrouwde hand
Raakt die van mij misschien enkele seconden aan
Recht in zijn ogen schittert mijn levensweg
Die wij samen af zullen gaan
Even stoppen met rennen
Mijn adem moet me weer bij kunnen houden
De das doe ik wat dichter om mijn nek
Want ik wil niet worden, snotter verkouden
Toen ik keek naar de gedaante
Die langzaam achter me aan kwam lopen
Liep ik plagend de andere kant op
Onbewust wist hij dat ik op een volgeling zat te hopen
Hij voelt me aan zonder woorden
En nam me mee op een weg van goud
Bewezen heeft hij iedere dag
Dat die van alles wat in mijn lichaam zit evenveel houd
Ik vertrouw op zijn waakzame ogen
Zoals hij vertrouwt op mijn onbreekbare kracht
Samen lopend door de levenstuin vol bloemen
We passen nu in het plaatje schijnend met onze gebonden pracht
Nog steeds niet gelovend
Dat alles wat hij is bij mij mag horen
Maar niet te lang stilstaand bij die gedachte
Weet ik nu dat ik heb gewonnen in plaats van verloren
Nee, zo is het goed
Nu mag ik mij gaan mengen met geluk
Ik heb teruggevonden wat ik die lange tijd zocht
Deze herinnering voor altijd ingekerfd, Kan NOOIT meer stuk
Reacties op dit gedicht
| ***engeltjuh***: | Maandag, januari 26, 2004 09:33 |
| erg mooi geschreven, nog bedankt voor je leuke reactie... liefs gerjan |
|
| ~Reality~: | Zondag, januari 25, 2004 19:19 |
| *Grijns* Lievurd, jij verdient alle geluk van de Hele wereld!! Knufsiejdufsiej ~SnowWhiteSuicide~ |
|
| druppeltje: | Zondag, januari 25, 2004 10:42 |
| Heel erg mooi meid! kwens je al het geluk van de wereld toe... knuffel |
|
| sunset: | Zondag, januari 25, 2004 07:10 |
| Mooi verhalend, gevoelvol verteld. Liefs / sunset |
|
| Marble: | Zondag, januari 25, 2004 00:18 |
| *hele-super-grote-lieve(in hoeverre dat mogelijk is)grijns* verder weet ik niet zoveel meer te zeggen :$ Doeiel vrouwseltje !! xxx Marble | |
