Zomaar even
Eergisteren gaf ik mijn kleine zus
een poppetje om mee te spelen.
Ze was zeker wel blij
maar ze stelde een vraag die mij
wel enigszins
verbaasde.
"Waarom gaf je mij dit mooie poppetje?"
Toen ik zei dat ik dat natuurlijk zomaar deed
wilde ze me niet eens
geloven.
Gisteren zoende ik mijn moeder
zomaar even op de wang.
Ze was zeker wel ontroerd
maar ze stelde mij diezelfde vraag die mij
toch alweer enigszins
verbaasde.
"Waarom zoen je mij zo ineens?
Wat heb je nodig?"
Ik zei dat ik het zomaar even deed
en ze wist niet eens wat ik
bedoelde.
Als er in deze wereld geen plaats meer is
voor zomaar...
Waarvoor dan nog wel?
een poppetje om mee te spelen.
Ze was zeker wel blij
maar ze stelde een vraag die mij
wel enigszins
verbaasde.
"Waarom gaf je mij dit mooie poppetje?"
Toen ik zei dat ik dat natuurlijk zomaar deed
wilde ze me niet eens
geloven.
Gisteren zoende ik mijn moeder
zomaar even op de wang.
Ze was zeker wel ontroerd
maar ze stelde mij diezelfde vraag die mij
toch alweer enigszins
verbaasde.
"Waarom zoen je mij zo ineens?
Wat heb je nodig?"
Ik zei dat ik het zomaar even deed
en ze wist niet eens wat ik
bedoelde.
Als er in deze wereld geen plaats meer is
voor zomaar...
Waarvoor dan nog wel?
Reacties op dit gedicht
| Hans Kilian: | Donderdag, november 18, 2004 12:00 |
| Gelukkig weer eens een positief gedicht. | |
| kimmie12: | Woensdag, juli 31, 2002 19:25 |
| moooi hoor helemaal gelijk, ze denken altijd da ze wat van je moeten ga zow door -x- kimmie12 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sneeuwman | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 28 maart 2001 | ||
| Thema's: | ||